از سخنان آن حضرت علیه السّلام است به برج ابن مسهر که از قبیله بنی طیّ و از (شعراء) خوارج بود، هنگامیکه گفت: «لا حکم إلّا للّه» یعنی حکمی نیست جز از جانب خدا، بطوریکه آن حضرت می شنید، پس فرمود:
ای آنکه دندان جلو تو افتاده (بی خردی که باطنت مانند کسیکه دندانهای جلوش افتاده زشت است) خاموش شو خدا ترا زشت گرداند،
بخدا سوگند حقّ (که منظور امام علیه السّلام است) هویدا گشت و تو در آن (بین لشگر) لاغر و ناتوان بودی (اعتنائی بتو نداشتند) و آوازت پنهان بود (گوش به سخنت نمی دادند) تا اینکه باطل فریاد کرد (بر گفتن این سخنان دلیر گشتی، و) آشکار شدی مانند آشکار شدن شاخ بز (امام علیه السّلام از نظر پستی و فرومایگی او را به شاخ بز تشبیه فرمود، و این در عرب رسم است، و هر چه را بخواهند بزرگ شمارند به چیز نفیس و ارجمند نسبت دهند، چنانکه گویند: «نجم نجوم الکوکب» یعنی پیدا شد مانند آشکار شدن ستاره).