از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در مذمّت و بی وفائی دنیا):
قسمت أول خطبه:
ای مردم شما در این دنیا نشانه و هدفید که مرگها در آن تیر می اندازند (اقسام مردن: بیماریها، کشته شدن، سوختن، غرق گشتن، در چاه افتادن، زیر هوار رفتن، و مانند اینها برای نابود کردنتان آماده هستند) با هر آشامیدنی آب جستنی در گلو هست، و در هر لقمه ای استخوانی گلو گیر می باشد،
هیچ نعمت و خوشی از آن در نمی یابید مگر آنکه نعمت دیگری را از دست می دهید (اگر سیر در شهرها را آرزو کنید و بآن نائل گردید اندوه دوری از وطن و اهل بشما خواهد رسید، و اگر مال و فرزند یابید از نعمت آسودگی جدا خواهید ماند و همچنین) و معمّری از شما (کسیکه عمرش باقی است جوان یا پیر، نه بس بزرگ سال) روزی از عمرش باو داده نمی شود مگر آنکه روز دیگری از مدّت عمر و زندگانیش نابود می گردد (رسیدن او به فردا ممکن نیست مگر به گذشتن امروز که در آن باقی است و به گذشتن امروز یک روز به مرگ نزدیک میشود، پس لذّت و خوشی با نزدیک شدن به مرگ در حقیقت لذّت و خوشی نیست) و افزونی در خوردن برای او لذّت نو و تازه نمی آورد مگر به از بین رفتن آنچه از روزی پیش از آن خورده (از غذای لذیذی نمی تواند بهره مند شد مگر آنکه از غذاهای لذیذ دیگر چشم بپوشد، و جامه ای نمی پوشد مگر اینکه جامه دیگری از تن بکند، و در خانه ای ساکن نمی گردد مگر آنکه از خانه دیگری بیرون رود)
و برای او اثر و نشانه ای بوجود نمی آید مگر آنکه اثر و نشانه دیگرش از بین می رود، و برای او چیزی تازه نمی گردد مگر بعد از آنکه تازه او کهنه شود (مثلًا با بدست آوردن وقار و حلم و بردباری نشاط جوانی از دست می رود) و برای او خوشه ای نمی روید مگر آنکه درو شده ای ساقط و از بین برود (تا کشتی درو نگردد، کشت دیگری عمل نمی آید، و فرزندان جای پدران و مادران ننشینند مگر آنکه آنها از دنیا بروند)
و اصلها گذشتند (پدران و مادران مردند) و ما فرعها هستیم (فرزندان آنها می باشیم) پس چگونه فرع بعد از رفتن اصلش باقی می ماند (خلاصه لذّتهای دنیا که هر یک آمیخته به چندین بلاء و درد و اندوه هستند برای کسی جمع نمی گردد، پس نادان و زیانکار کسیکه بآنها دل بسته و از لذّات جاودانی آن جهان چشم می پوشد).
قسمت دوم از این خطبه است (در نهی از متابعت بدعت و ترغیب به پیروی از سنّت):
بدعتی (احداث چیزی در دین که از دین نبوده) آشکار نگشت مگر آنکه بسبب آن سنّتی (طریقه و رویّه حضرت رسول اکرم) از بین می رود، پس از بدعتها پرهیز نموده در راه روشن قدم نهید (از روش رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله پیروی نمائید)
زیرا امور قدیمه (که در عهد پیغمبر اکرم برقرار بود) بهترین کارها است، و بدعتهای نو بدترین چیزها است (چون بر خلاف شرع و مستلزم هرج و مرج و فساد و تباهکاری بسیار می باشد).