از خطبه های آن حضرت است در باره پیمانه ها و ترازوها:
بندگان خدا، شما و آنچه از این دنیا آرزو دارید مهمانانی هستید با مدتی معین، و بدهکارانی هستید که پرداخت آن از شما خواسته شده، مدّتی کوتاه دارید، و اعمالتان محفوظ است. چه بسا کوشنده ای که کوشش را ضایع می کند، و چه بسا رنج برنده ای که زیان می برد.
در روزگاری هستید که پشت کردن نیکی در آن رو به تزاید است، و رو آوردن شرّ در آن رو به افزونی است، و شیطان جز هلاک کردن مردم طمع ندارد. اینک زمانی است که ساز و برگ شیطان قوی شده، و مکر و حیله اش فرا گیر گشته، و به دست آوردن شکار برایش ممکن شده است.
به هر طرف که می خواهی به مردم نظر کن، آیا جز نیازمندی که رنج نداری بر دوش اوست، یا ثروتمندی که نعمت خدا را کفران می کند، یا بخیلی که از بخل ورزیدن در حقوق الهی ثروت به دست آورده، یا سرکشی که انگار گوشش از شنیدن موعظه کر است کسی را می بینی؟
خوبان و صالحان، و آزاد مردان و سخاوتمندان شما کجایند؟ پرهیزکاران در کسب، و پاکیزگان در راه و روش چه شدند؟ مگر همه آنان از این دنیای پست و زندگانی زودگذر ناگوار کوچ نکردند و مگر جز این است که شما در میان جمعی مردم بی مقدار و پست بجا مانده اید که به خاطر پستی آنان و وجوب اعراض از ذکرشان لبها برای سرزنش آنها به هم نمی خورد. ما همه از خداییم و همه به سوی او باز می گردیم.
فساد آشکار شد، نه انکار کننده ای تغییر دهنده و نه باز دارنده ای که خود آلوده نباشد دیده می شود. آیا با این وضع نکبت بار می خواهید در جوار قدس حق قرار گیرید، و سر افرازترین دوستان خدا باشید؟ هیهات، خدا را نسبت به بهشتش نمی توان فریفت، و جز به طاعتش امکان رسیدن به خشنودیش نیست. لعنت خدا بر آمران به معروفی که خود تارک معروف اند، و ناهیان از منکری که خود آلوده به منکرند.