در گفتار آن حضرت علیه السّلام است (در باره ایمان):
ایمان در دل چون نقطه سفیدی پیدا میشود هر چند ایمان افزون شود آن نقطه سفید فزونی می گیرد.
(سیّد رضیّ «رحمه اللّه» فرماید:) لمظة چون نقطه یا مانند آنست از سفیدی، و از این معنی است که گفته شده: «فرس ألمظ» هرگاه بلب زیرین اسب خال سفیدی باشد (ابن ابی الحدید در اینجا می نویسد: ابو عبید گفته: در این حدیث حجّت و دلیل است بر کسیکه انکار کرده و درست نمی داند که ایمان زیاده و کم میشود، نمی بینی که در این حدیث هست هرگاه ایمان زیاده شود آن نقطه سفید افزون گردد و لکن طریحیّ «رحمه اللّه» صاحب کتاب مجمع البحرین در لغت لمظ پس از نقل این حدیث می نویسد: «قوله الإیمان یبدو لمظة»، تقدیر آن «علامة الإیمان» است یعنی نشانه ایمان مانند نقطه سفید در دل کسیکه در اوّلین بار ایمان آورده هویدا می گردد، پس چون به زبان اقرار و اعتراف نمود آن نقطه زیاده میشود، و چون بجوارح عمل صالح و کار نیک انجام داد آن نقطه افزونی یابد و همچنین «یعنی هرگاه مثلا بدنیا و کالای آن دل نبست باز آن نقطه زیاده تر گردد» پس ناچار مضاف یعنی علامت و نشانه را در تقدیر می گیریم، زیرا ایمان همان تصدیق بخدا و رسول او است در همه اوامر و نواهی و در آن زیاده شدن و فزونی یافتن تصوّر نمی شود).