از خطبه های آن حضرت است در گریز از دنیا:
خدا را بر هر چه بود سپاس می گوییم، و در کار خود بر آنچه خواهد شد کمک می طلبیم، سلامت در عقاید را از او خواهانیم چنانکه تندرستی را از او مسألت داریم.
آیا برای شما در آثار گذشتگان مایه خودداری از گناه نیست؟ آیا برای شما در سر گذشت پدرانتان بینش و عبرتی نیست اگر اهل تعقّل باشید؟ آیا ندیدید که گذشتگان از شما بر نمی گردند، و برای ماندگان بقایی نیست؟ مگر مردم دنیا را نمی نگرید که شبانه روز دارای حالاتی گوناگون هستند: مرده ای است که بر وی می گریند، و دیگری را تسلیت می دهند، یکی مبتلا به بیماری شده بر زمین افتاده، و آن دیگر به عیادت مریض می رود، یکی در حال جان کندن است، و دیگری به دنبال دنیاست در حالی که مرگ او را دنبال می کند، و یکی در بی خبری است و خدا از او غافل نیست، و به دنبال گذشته باقی مانده هم می گذرد.
آگاه باشید، از نابودکننده لذّات، و بر هم زننده عیش ها، و قطع کننده آرزوها یاد کنید آن زمان که شتابان به سوی گناهان می روید. و برای ادای حق واجب خداوند، و سپاس نعمتها و احسان بی شمارش از او کمک بجویید.
ای بندگان خدا، شما را سفارش می نمایم به ترک دنیایی که شما را ترک می کند گر چه شما ترک آن را دوست ندارید، دنیایی که بدنهایتان را کهنه می نماید گر چه شما علاقه دارید تازه بمانید.
شما نسبت به دنیا همچون مسافرانی هستید که راه را طی کرده و آن را به پایان برده اند، و نشانه ای را قصد کرده گویا به آن رسیده اند. آن که مرکب به سوی هدف می راند مگر امیدوار است در چه مدتی براند تا به آن برسد و کسی که برایش مدتی معین شده که از آن تجاوز نخواهد کرد چه مقدار امید به درنگ دارد با آنکه برای بیرون رفتن از دنیا مرگ با شتاب او را به جلو می راند.
پس در عزت و فخر کردن به دنیا رقابت نکنید، و به زیور و نعمت آن گول نخورید، و از رنج و سختی آن بیتابی مکنید، زیرا عزت و فخرش از میان می رود و زیور و نعمتش فانی می شود، و رنج و سختی آن پایان می پذیرد، و هر مدت آن به آخر می رسد، و هر زنده آن می میرد.