سخنی از آن حضرت (ع) در نکوهش مردم عراق:

اما بعد، ای مردم عراق، شما همانند زنی آبستن هستید که چون مدت حملش به سر آید، بچه خود مرده بیفکند و سرپرستش بمیرد و بیوگیش مدت گیرد و آنکه به او از همه دورتر است، میراثش بخورد.

به خدا سوگند، که من به اختیار خود به نزد شما نیامدم، بلکه دست حوادث بود که مرا بدین سوی سوق داد. به من خبر رسیده که گفته اید: علی دروغ می بندد. خدایتان بکشد به چه کسی دروغ می بندم؟ آیا به خدا دروغ می بندم، در حالی که، من نخستین کسی هستم که به او ایمان آورده ام یا بر پیامبر او دروغ می بندم، در حالی که، من نخستین کسی هستم که او را تصدیق کرده ام. به خدا سوگند، که نه چنین است بلکه آنچه می گفتم معنی آن درنمی یافتید زیرا شایسته دریافت آن نبودید.

ای شگفتا، شگفتا، دانش و حکمت را برایگان پیمانه می کنم، اگر آن را ظرفی باشد. «شما پس از اندک زمانی از خبر آن آگاه خواهید شد.»