خدا را سپاس، در حالی که نه از رحمت او نومیدم، نه از نعمتش بی بهره ام و نه از آمرزش او مأیوسم و نه از پرستش او سر بر تافته ام. خداوندی، که رحمت او همواره برجاست و نعمتش را زوال نباشد.
و دنیا سرایی است، که ناپایداری مقدر اوست. مردمش از آنجا رخت برخواهند بست. هم شیرین و گواراست و هم سبز و خرّم. خواستاران خود را زود می یابد و می رباید. هرکه در او بنگرد، دلش را می فریبد. پس هر توشه نیکو، که میسّر است، برگیرید و قدم به راه سفر نهید. در دنیا بیش از آنچه شما را بسنده است مخواهید و بیش از آنچه به شما داده است طلب مکنید.