شبهه را شبهه نامیده اند چون حقّ را ماند، لیکن دوستان خدا را -فریفتن نتواند- که یقین، چراغ -رهگذر- ایشان است، و رستگاری راهبر. امّا دشمنان خدا را گمراهی دعوت کننده است، و کوری همراه برنده. پس نه آن که بیم مرگ دارد، از آن رهد، و نه آن که زندگانی جاودانه خواهد بدان رسد.