و دعایی از آن حضرت است:
خدایا تو به دوستانت از همه بی پژمان تری، و برای آنان که به تو توّکل کنند از هر کس کاردان تر. بر نهانی هاشان بینایی و به درونهاشان آگاه، و بر مقدار بینش آنان دانا. رازهاشان نزد تو آشکار است، و دلهاشان در حسرت دیدار تو داغدار. اگر غربتشان به وحشت در اندازد، یاد تو آنان را آرام سازد، و اگر مصیبتها بر آنان فرو بارد به تو پناه آرند و روی به درگاه تو دارند، چه می دانند سر رشته کارها به دست توست، و از قضایی خیزد که پای بست توست.
خدایا اگر در پرسش خود درمانم یا راه پرسیدن را ندانم، صلاح کارم را به من نما و دلم را بدانچه رستگاری من در آن است متوجه فرما که چنین کار از راهنماییهای تو ناشناخته نیست و از کفایتهای تو ناساخته نه. خدایا کار مرا به بخشایش خود واگذار، نه به عدالت -ای بخشنده کردگار-.