از آثار عظمتش و بدایع آفرینش شگفت انگیزش، این است که از آب دریای لبالب که موجهایش بر یکدیگر می آمدند و هر موج، موج دیگری را می راند، جایی خشک و جامد پدید آورد و از آن طبقاتی ایجاد کرد و آن طبقات را که بربسته بودند از هم بگشود و هفت آسمان ساخت و آسمانها به فرمان او خود را نگه داشتند و هر یک در آنجا که بایدش برپای استاد. زمین را استوار بیافرید، در حالی که، آن را دریای عظیم سبزگون، که مسخر فرمان اوست، بر پشت حمل می کرد. در برابر فرمان او خوار و ذلیل بود و از هیبتش سر به فرمان. آب روان از بیمش بر جای بایستاد.
پس صخره های زمین را آفرید و تپه های بلند و کوههای عظیم را پدید آورد و در جای خود استوار بداشت و مقرر داشت که در جای خود بمانند. کوهها را در هوا برافراشت و بن آنها در آب فرو برد و آنها را از زمینهای هموار و پست برکشید و آنها را در اقطار زمین و آن مکانها که برقرار هستند، فرو کرد. و قله ها را برافراشت و بلندیهایش را به اطراف کشانید. و این کوهها را ستونهای زمین گردانید و چون میخها در زمین فرو کرد. و زمین که جنبان بود آرامش یافت تا ساکنان خود را نلرزاند و بار خود نریزد و از جای خود به دیگر جای نشود.
منزه است خداوندی که زمین را پس از تموج آبهایش ثابت نگه داشت و پس از رطوبت اطرافش خشک گردانید و آن را جایگاه آسایش آفریدگان ساخت و آن را برایشان چون فرشی بر روی دریای ژرف ساکن بگسترد. دریایی که روان نیست و ایستاده است، نه گردان. بادهای سخت بر آن می وزد و می بردش و بازش می گرداند. ابرهای پر باران بر آن ببارد و به جنبشش آورد. «در آن برای کسانی که می ترسند پندی است.