خطبه ای از آن حضرت (ع) در آن اشارت است به پیشامدهای ناگوار آینده:

بدانید. پدر و مادرم فدای کسانی باد که در آسمان مشهورند و در زمین مجهول.

چشم به راه حوادث آینده باشید. حوادثی، چون پشت کردن کارهایتان و گسستن پیوندهایتان و روی کار آوردن خردسالان و کهترانتان. در آن هنگام، زخم شمشیر آسانتر است از به دست آوردن یک درهم از راه حلال. در آن هنگام آنکه چیزی می ستاند، پاداشش از آنکه چیزی عطا می کند، بیشتر است. در آن هنگام، مستیتان از شراب نیست که از نعمت است و لذت جویی است.

سوگند می خورید نه از روی ناچاری و ضرورت، دروغ می گویید، بی آنکه به تنگنا افتاده باشید. در آن هنگام بلا شما را می آزارد، آنسان، که پالان کوهان شتر را می آزارد. چه دراز است رنج و محنت شما و چه دور است آستان امید شما.

ای مردم، زمام این اشتران را، که بار گناهانتان را بر پشت دارند، از دست رها کنید و از گرد سلطان خود پراکنده مشوید تا چون کاری کنید خود را نکوهش کنید.

خویشتن را در لهیب فتنه ای که به شما روی آورده میفکنید و از راههای فتنه باز گردید و جاده را برای آن خالی گذارید. به جان خودم سوگند، که در شعله آن مؤمن بسوزد و آنکه مسلمان نیست، در امان ماند.

مثل من در میان شما چون چراغی است در تاریکی که هر که پای به درون تاریکی نهد از آن نور گیرد. ای مردم، بشنوید و به خاطر بسپارید و گوش دل حاضر آرید تا نیک دریابید.