از سخنان آن حضرت است در نکوهش اختلاف علما در فتاوی:
در حکمی از احکام قضیه ای نزد یکی از ایشان مطرح می گردد او به رأی خود حکم می دهد، سپس همان بر دیگری ارائه می شود او حکمی دیگر صادر می نماید، آن گاه به نزد رهبری می روند که مسند قضا را به آنان سپرده است او هم صحّت هر دو حکم را تصدیق می نماید در حالی که خدا و پیامبر و کتابشان یکی است.
آیا خداوند آنان را به اختلاف دستور داده و آنان اطاعتش کرده اند یا آنان را از اختلاف نهی فرموده و آنان از نهی او سرپیچی نموده اند یا خداوند دینی ناقص نازل نموده و از آنان برای کامل نمودنش یاری خواسته یا این فتوا دهندگان در حکم شریک خداوندند که می توانند به رأی خود حکم نمایند و بر خداوند است که به حکم آنان رضایت دهد یا خداوند دین کاملی فرستاده ولی رسولش -که درود خدا بر او و آلش باد- در تبلیغ آن کوتاهی کرده؟
خداوند می فرماید: «در کتاب چیزی را فرونگذاشتیم.» و می فرماید: «بیان هر چیزی در آن است.» و تذکر داده که بعض قرآن گواه بعض دیگر است، و اختلافی در آن نیست، و فرموده: «اگر این کتاب از سوی غیر خداوند نازل شده بود در آن اختلاف فراوان می یافتند.» قرآن ظاهرش زیبا، و باطنش عمیق و ناپیداست، شگفتی هایش تمام شدنی نیست، و غرایبش پایانی ندارد، و تاریکی ها جز با قرآن از فضای حیات زدوده نگردد.