سخنی از آن حضرت (ع) هنگامی که عزم نبرد آن قوم را در صفین داشت

:

بار خدایا، پروردگارا این آسمان برافراشته و این فضای نگه داشته، که آن را جایگاه فرو شدن شب و روز قرار دادی و مکان سیر خورشید و ماه و مسیر آمد و شد سیارات ساختی و ساکنانش جماعتی از ملایکه که هیچگاه از پرستش تو ملول نمی شوند

.

و ای پروردگار این زمین که آن را قرارگاه مردم و جولانگاه خزندگان و ستوران

و چیزهایی که به شمار نمی آیند، نمودی، چه آنها که دیده می شوند و آنها که دیده نمی شوند

.

ای پروردگار کوههای استوار که آنها را میخهای زمین قرار دادی تا از اضطرابش نگه دارد و تکیه گاه آفریدگانش گردانیدی،

اگر ما را بر دشمنان پیروز گردانیدی، از جور و ستم دور دار و در راه حق استوار و پای بر جا قرار ده

و اگر دشمن را بر ما پیروزی دادی، شهادت را نصیب ما کن و ما را از فتنه ها در امان دار

.

کجاست آن مدافع صاحب غیرت،

که به هنگام نزول حوادث، نگهبان مردم خویش باشد

؟

ننگ پشت سر شماست و بهشت رویارویتان

.