حمد خدایی را که حمد را کلید یاد خود و سبب افزونی فضل خود و دلیل شناخت نعمت ها و عظمت خود گردانید.
ای بندگان خدا، روزگار بر باقیماندگان چنان گذرد که بر گذشتگان گذشته است. آنچه رفته، باز نگردد و آنچه بر جای مانده، جاودانه نخواهد ماند. کردارش در پایان، همان است که در آغاز بود. حوادثش، بر یکدیگر پیشی گرفته، در می رسند و نشانه های آن همراه یکدیگرند. گویی که در قیامت حاضر آمده اید و همانند ساربانی، که کره شتر تند رفتارش را می راند، شما را می راند.
هر کس که غافل از خود، خویشتن را به دیگری مشغول دارد، در تاریکیهای حیرت زده بماند و در ورطه های هلاکت افتد و شیطانهای درون او به طغیانش وادارند و کارهای ناپسندش را در چشمش بیارایند. پس، بهشت، پایان راه پیشی گیرندگان است و آتش، پایان راه تقصیر کنندگان.
بدانید، این بندگان خدا، که پرهیزگاری سرایی است چون دژی استوار و بزهکاری، سرایی است خوار مایه و نا استوار، که ساکنان خود را از بلا نگه نتواند داشت و هر که بدان پناه برد از آسیب در امان نخواهد بود. بدانید، که تقوا نیش زهرآگین خطاها را از آدمی دور می کند و شما به نیروی یقین به آن هدف عالی توانید رسید.
ای بندگان خدا، خدا را در نظر آورید، در باره عزیزترین و محبوبترین کسان در نزد شما. خدای تعالی راه حق را برایتان آشکار نموده و روشن ساخته یا به شقاوتی جدا ناشدنی و درمان ناپذیر افتید یا به سعادتی جاودانه خواهید رسید.
در این جهان فانی، برای آخرت، که جهان باقی است، توشه برگیرید. شما را به توشه آخرت راه نموده اند و هم فرمان کوچ داده اند و بر رفتن تعجیل کنند. و شما همانند کاروانی هستید، منتظر، در راه ایستاده که نمی داند که چه وقت به حرکت فرمانش دهند.
براستی، کسی را که برای آخرت آفریده شده، با دنیا چه کار و چه سود از مال و خواسته، وقتی که پس از اندکی می ربایندش و او در گرو بازخواست و حساب آن بماند.
ای بندگان خدا، آنچه خداوند، از پاداشهای نیکو، وعده داده، شایان ترک کردن و واگذاشتن نیست و آنچه از آن نهی کرده، از بدیها، شایسته رغبت نباشد. ای بندگان خدا، بترسید از روزی که از اعمالتان بازجست کنند. در آن روز، چنان لرزش و تشویشی بر شما چیره گردد که کودکان از وحشت آن پیر شوند.
بدانید، ای بندگان خدا، شما را از خود نگهبانانی و از اعضایتان جاسوسانی و حافظانی راستین است، که اعمالتان را می نویسند و حتی شماره نفسهایتان را ضبط می کنند.
تاریکی شبهای ظلمانی شما را از آنان فرو نپوشد، یا اگر در پشت درهای بسته پنهان گردید از دیده آنها نهان نخواهید ماند. فردا به امروز نزدیک است و امروز هر چه با خود دارد می برد و فردا از پی آن می آید و به آن می رسد.
گویی هر یک از شما را می بینم که به سرای تنهایی و گورگاه خود رسیده اید. و ای، که چه خانه ای تنها و چه منزلی وحشت زا و چه غربتی و چه جدایی از همگنان. گویی صیحه قیامت به گوش می رسد و ساعت رستاخیز فراز آمده است و شما از گورها بیرون آمده اید تا به محکمه عدل الهی حاضر آیید. دیگر آن گفتارهای باطل به کارتان نیاید و، بهانه ها زایل شده و حقایق آشکار گردیده و اعمالتان شما را به آنجا که باید، برده است. پس، از آنچه مایه عبرت است، موعظت پذیرید و از این همه، دگرگونی عبرت گیرید و از هشدارها سود ببرید.