مردم همانا شما در این جهان نشانه اید که مرگ پی در پی بدان تیر می افکند. با هر جرعه ای آب در گلو جستنی است، و با هر لقمه ای گلوگیر شدنی. از دنیا به نعمتی نمی رسید جز که نعمتی را از دست می دهید. هیچ سالخورده، روزی از عمر را نمی گزارد، جز به ویرانی یک روز از مدّتی که دارد، و برخوردنی او چیزی افزوده نشود، مگر آنچه از آن روز پیشین اوست از میان رود، و اثری از او زندگی نپذیرد تا اثری از او نمیرد، و چیزی از او نو نشود جز آنکه نوی از او کهنه گردد، و نوخاسته ای از او بر پا نایستد، جز آنکه درویده ای از او بر زمین افتد. ریشه هایی رفتند که ما شاخه های آنهاییم. چون اصل رفت ما که فرعیم چگونه پاییم.
هیچ بدعتی را پدید نیاوردند، جز که با آن سنّتی را رها کردند. پس خود را از بدعت واپایید، و راه راست را بپیمایید. نیکوترین کارها سنّتی است که دیرینه است، و سالیانی بر آن گذشته است، و بدترین، آنچه نو پدید آمده و پیشینه ای نداشته.