از سخنان آن حضرت است در باره نیکی به نا اهل:
برای کسی که احسان را در غیر محلّش و در دست غیر مستحقّش قرار دهد سودی جز ستایش مردم پست، و تعریف اشرار، و گفتار جاهلان نیست، آن هم تا وقتی که به آنان احسان می کند، می گویند: عجب دست بخشنده ای دارد در حالی که این شخص از احسان در راه خدا بخیل است.
کسی که خداوند مالی به او عنایت کرد باید به اقوامش کمک کند، مهمانی شایسته ای برگزار نماید، اسیر و گرفتار را آزاد کند، به فقیر و بدهکار ببخشد، و بر ادای حقوق واجبه و حوادث و بلاها جهت درخواست ثواب الهی شکیبایی ورزد، زیرا بدون تردید دست یابی به این خصلتها شرف و کرامت در دنیا، و دست یابی به فضائل آخرت است اگر خدا بخواهد.