زره پوشیدگان را پیش بدارید. و کسانی را که خود ندارند، واپس بگمارید. دندانها را سخت بفشارید، که شمشیرها را از رسیدن به کاسه سر باز می گرداند. و پیرامون نیزه ها بپیچید که آن پیچیدن، نیزه ها را این سو و آن سو می راند، تا آسیب چندان نرساند، و دیده ها را فرو خوابانید که دلیری را می افزاید، و دل را بهتر آرام نماید، و بانگها را آهسته کنید، که بد دلی را بیشتر می زداید.
و پرچم خود را بالا بدارید، و پیرامون آن را خالی مگذارید، و مدهید آن را جز به دست دلاوران، و آنان که حمایت کنند چیزی را که واجب است حمایت آن، که شکیبایان، هنگام نازل شدن بلاها کسانی هستند، که گرد پرچم خود را دارند، و دو پهلو و پشت و پیش آن را خالی نمی گذارند، نه از آن پس می مانند تا به دشمنش بسپارند، و نه از آن پیش می افتند، که تنهایش گذارند. هر یک از شما کار حریف خود بسازد، نیز به یاری برادر مسلمان خویش بپردازد، و کار هماورد خود را به عهده برادر خویش وانگذارد تا او ناچار شود دو تن را از پا در آرد.
به خدا سوگند، اگر از شمشیر این جهان گریختید، شمشیر آن جهان را به روی خود آهیختید. شما دلاوران عربید، و چابکسواران، و مردمان دیداری، و شناختگان. گریختن، خشم خدا را برمی انگیزاند و خواری و ننگ آن همیشه می ماند. آن که گریزد، عمر خود را نیفزاید، و نرهد از آنچه روزی بر سرش آید.
آن که به سوی خدا روی نماید، چون تشنه ای است که به آب در آید. بهشت زیر کناره های نیزه دلاوران است، و امروز آشکار شود که چه در دل است و چه در سر زبان است.
به خدا، که من به دیدار آنان -دشمنان- شیفته ترم تا آنان به بازگشت به خانه هاشان.
بار خدایا اگر از حق سر باز زنند جمعیّتشان را پریشان ساز، و میانشان اختلاف افکن، و به خاطر خطاکاری شان به هلاکت در انداز.
آنان از جای خود نشوند تا پی در پی زخم نیزه خورند، زخمی که تنشان را سوراخ نماید، چنانکه نسیم از این سو بدان در شود و از آن سو در آید، و ضربتی که کاسه سر را دراند، و استخوانها را خرد کند، و بازوها، و پاها را پراند، تا آن گاه که دسته های لشکر پیاپی بر آنان حمله کنند، و سواران هجوم آرند، و صفهاشان را درهم شکنند، و سپاهیان هزاران پس هزاران به شهرهاشان در آیند، و اسبان، سرزمینهاشان را که روی در روی یکدیگر است، زیر سم بسایند.
[می گویم، «دعق» به معنی «کوفتن» است، یعنی اسبان به سمها زمینهای آنان را کوبند، و «نواحر» به معنی «متقابل» است، چنانکه گویند: منزلهای بنی فلان «متناحر»، یعنی «متقابل» است.]