همانا بهترین چیز که نزدیکی خواهان به خدای سبحان بدان توّسل می جویند، ایمان به خدا و پیامبر، و جهاد در راه خداست، که موجب بلندی کلمه مسلمانی است و یکتا دانستن پروردگار که مقتضای فطرت انسانی است، و بر پاداشتن نماز که آن -ستون- دین است، و دادن حقّ مستمندان -زکات- که واجب شرع مبین است، و روزه ماه رمضان که نگهدارنده از عقاب است -و بازدارنده عذاب-، و حجّ، و عمره گزاردن، که فقر را براندازند و گناهان را پاک سازند، و پیوند با خویشان -صله رحم- که مال را افزون سازد، و اجل را واپس اندازد، و صدقه دادن نهانی که گناه را پاک کند و بر جا نگذارد، و صدقه دادن آشکارا که مرگ بد را باز دارد، و کارهای نیک که -نکوکار را- از در افتادن به خواری نگه دارد.
به یاد خدا باشید که نیکوترین ذکر، یاد خداست، و آنچه پرهیزگاران را وعده داده خواهان شوید، که وعده او راستترین وعده هاست. و به سیرت پیامبرتان اقتدا کنید که برترین سیرت است، و به سنّت او بگروید که راهنماترین سنت است، و قرآن را بیاموزید که نیکوترین گفتار است، و آن را نیک بفهمید که دلها را بهترین بهار است، و به روشنایی آن بهبودی خواهید، که شفای سینه های بیمار است، و آن را نیکو تلاوت کنید، که سودمندترین بیان و تذکار است.
همانا عالم که علم خود را کار نبندد، چون نادانی است سرگردان، که از بیماری نادانی نرهد، بلکه حجّت بر او قویتر است و حسرت او را لازمتر، و نزد خدا سرزنشش از همه بیشتر.