حمد و سپاس خداوندی را، که فضل و احسانش را در میان آفریدگان پراکنده است. و دست جود و سخا بر آنان گشاده. در هر کار که کند سپاسگزارش هستیم و برای ادای حقوق او، از او یاری می جوییم. شهادت می دهیم که خدایی جز او نیست و محمد (صلی اللّه علیه و آله) بنده او و پیامبر اوست. او را به رسالت فرستاد تا به فرمان او باطل را درهم شکند و به یاد او زبان گشاید. محمد (ص) وظیفه پیامبری خویش، در عین امانت، ادا کرد و با رستگاری جهان را وداع گفت.
و پرچم حق را در میان ما نهاد. هر که از آن پیشی جوید از دین به در رود و هر که از آن واپس ماند، تباه شود و هر که همراه او گام بردارد همراه رستگاری باشد. گیرنده و برنده آن پرچم با اندیشه و تأنّی سخن گوید و در انجام دادن کارها درنگ کند و چون برخیزد، سریع، به کار پردازد.
در آن هنگام، که بر فرمان او گردن نهاده اید و او را به انگشت به یکدیگر نشان می دهید، مرگش در رسد و شما پس از او تا آن گاه که مشیت خدا باشد، بمانید. آن گاه خداوند کسی را که پراکندگان را گرد آورد و به هم پیوندد، بر شما آشکار سازد. پس در آنکه دست به کاری نمی زند، طعن مزنید و از آنکه از شما روی در پوشیده، نومید مشوید. ای بسا که یک پای در کار نبود و پای دیگر بر جای ثابت ماند و پس از چندی هر دو پای درست شود و به کار افتد.
بدانید که آل محمد (صلی الله علیه وآله) همانند ستارگان آسمان اند. چون ستاره ای غروب کند، ستاره دیگر بردمد. گویی خداوند نیکیهای خود را در حق شما به کمال رسانیده است و آنچه را که در آرزویش می بودید به شما نشان داده است.